Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο Θεοφόρο Πατέρα ημών Νεόφυτο ο Έγκλειστος ο εν Κύπρω διαλάψαντα

Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας

†Εορτάζεται στις 12 Απριλίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καὶ τὸ ἑξῆς·

Ἦχος δ΄ . Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς ἀϊδίου εὐφροσύνης μετέχων, ὥσπερ θεράπων τῆς Ἀγίας Τριάδος, καὶ τῶν Ἀγγέλων σύσκηνος Νεόφυτε, πρέσβευε δεόμεθα, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων, πάσης ἡμᾶς ρύεσθαι, συμφορᾶς καὶ ἀνάγκης, καὶ τῶν πταισμάτων δοῦναι ἷλασμόν, τοῖς ἀδιστάκτῳ, ψυχῇ προσιοῦσί σοι.

Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὖ σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐν σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

καὶ ὁ Κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Σκέπε Νεόφυτε σοὺς ἱκέτας. Γερασίμου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Στενούμενος πάθεσι χαλεποῖς, πρὸς σὲ καταφεύγω, καὶ κραυγάζω σοι ἐκ ψυχῆς, Νεόφυτε Πάτερ θεοφόρε, τῆς ἐπελθούσης με θλίψεως λύτρωσαι.

Κακίας με πάσης τοῦ δυσμενοῦς, ἀπάλλαξον Πάτερ, τῇ πρεσβείᾳ σου πρὸς Χριστόν, καὶ ἤρεμον βίον μοι παράσχου, οἷα θερμός μου προστάτης Νεόφυτε.

Ἐν πάσῃ ἀνάγκῃ καὶ συμφορᾷ, πρὸς σὲ καταφεύγω, καὶ εὑρίσκω ἀναψυχήν, Νεόφυτε Πάτερ θεοφόρε, καὶ χαριστήοιον ὕμνον προσάδω σοι.

Θεοτοκίον.
Πηγὴ εὐσπλαγχνίας τῆς θεϊκῆς, Πανύμνητε Κόρη, ξηρανεῖσαν μου τὴν ψυχήν, πολλαῖς ἁμαρτίαις δυσωπῷ σε, πρὸς ἀρετῶν εὐκαρπίαν κατάρδευσον.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἐν τῇ σῇ προστασίᾳ, διὰ παντὸς σπεύδοντες, πάσης ἐπηρείας καὶ βλάδης, ἀπαλλαττόμεθα, τοῦ πολεμήτορος, οὗ τῆς κακίας ἀτρώτους, φύλαττε Νεόφυτε, ἡμᾶς ἑκάστοτε.

Νοσημάτων παντοίων, καὶ πειρασμῶν Αγιε, καὶ δυσχερειὧν τῶν ἐν βίῳ, ταῖς ἱκεσίαις σου, ρύου δεόμεθα, τοὺς καταφεύγοντας πίστει, τῇ σεπτῇ πρεσβείᾳ σου, καὶ σὲ γεραίροντας.

Ἐν ἀσκήσει ἐκλάμψας, ὧς φωταυγὴς ἥλιος, λῦσον τῶν παθῶν μου τὸν ζόφον, Πάτερ Νεόφυτε, ταῖς φωτοφόροις σου, πρὸς τὸν Δεσπότην πρεσβείαις, καὶ τῆς μετανοίας με, φωτὶ καταύγασον.

Θεοτοκίον.
Ο περίδοξος θρόνος, καὶ χρυσαυγὴς Ἂχραντε, τοῦ Παμβασιλέως τῆς δόξης, καὶ Παντοκράτορος, ἔγειρον δέομαι, ἐκ τοῦ βυθοῦ τῶν παθῶν με, καὶ πταισμάτων ἄφεσιν, αἴτει καὶ σῶσόν με.

Διάσωσον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις Νεόφυτε θεοφόρε, τῶν ἐν βίῳ πολυειδῶν περιστάσεων, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείαν τὴν σήν, ὧς ὀχυρὸν προπύργιον, καὶ σκέπην στερράν, κατέχοντες Νεόφυτε, ἁπάσας ἐκκρουόμεθα, τὰς ὀρμὰς καθ᾽ ἡμῶν τοῦ ἀλάστορος· ἀλλὰ μὴ παύσῃ Χριστὸν δυσωπεῖν, διδόναι ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Φωτισμὸν ἡμῖν αἴτησαι, καὶ παραπτωμάτων Πάτερ συγχώρῃσιν, τοῖς προστρέχουσι Νεόφυτε, τῇ συμπαθεστάτῃ προστασίᾳ σου.

Ὑπελθὼν τῆς ἀσκήσεως, Πάτερ τὸν ἀγῶνα στερρῷ φρονήματι, βοηθὸς καὶ θεῖος ἔφορος, παρὰ τοῦ Σωτῆρος ἡμῖν δίδοσαι.

Τῆν ἁγίαν Ἐξκλείστραν σου, σκέπε τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ Ὅσιε, καυχωμένην τῇ σῇ χάριτι, καὶ τοὺς σοὺς ἀγῶνας μακαρίζουσαν.

Θεοτοκίον.
Ἐκ τῆς μήτρας σου ἔλαμψε, τῆς δικαιοσύνης Κόρη ὁ Ἥλιος, καὶ τὸν κόσμον κατεφώτισε, τῆς θεογνωσίας ταῖς ἐλλάμψεσιν.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Σύντριψον σοφέ, τῇ ἰσχύϊ τῆς πρεσβείας σου, τὸν μαινόμενον Βελίαρ καθ’ ἡμῶν, καὶ εἰρήνην ἡμῖν αἴτει ἀστασίαστον.

Ὃρμος γαληνός, τοῖς ἐν βίῳ θαλαττεύουσιν, ἢ πρεσβεια σου γενέσθω ἀληθῶς, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου Νεόφυτε.

Ὑψώσον ἡμᾶς, ἐν, βυθοῦ παθῶν καὶ θλίψεων, ἐπι πέτραν προσταγμάτων θεϊκῶν, σωτηρίαν ὧς ἂν εὕρωμεν Νεόφυτε.

Θεοτοκίον.
Σάρκα προσλαβών, ἐξ αἱμάτων σου ὁ ἄσαρκος, Θεὸς Λόγος Θεοτόκε ἀληθῶς, τοῖς ἀνθρώποις σωτηρίαν ἐδωρήσατο.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ἱάτρευσον, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος, καὶ τοῦ σώματος τὰ πάθη παμμάκαρ, τῇ δεδομένῃ σοι χάριτι θείᾳ, πνευματοφόρε Νεόφυτε Οσιε, καὶ ἀποδίωξον μακρὰν, ἀπ’ ἐμοῦ τὸν παμβέβηλον δράκοντα.

Κυμάτων, τῶν νοουμένων τὸν σάλον, ἀπειλούντων μοι ἀπώλειαν Πάτερ, κόπασον θᾶττον τῇ σῇ ἀντιλήψει, καὶ πρὸς λιμένα με θεῖον κυβέρνησον, τῶν θελημάτων τοῦ Θεοῦ, θεοφόρε Νεόφυτε Ὅσιε.

Ἐκβλύζει, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, ἣ ἁγία σου σορὸς ἐν Ἐγκλείστρᾳ, ὅθεν οἱ ταύτῃ πιστῶς προσιόντες, πάσης λυτροῦνται ταχέως κακώσεως, Νεόφυτε Πάτερ σοφέ, καὶ ὡς θεῖον προστάτην ὑμνοῦσί σε.

Θεοτοκίον.
Τον πάντων, Δημιουργὸν καὶ Δεσπότην, σωματώσασα ἀτρέπτῶς Παρθένε, σωματικῶν ἡμᾶς λύτρωσαι πόνων, καὶ ψυχικῶν νοσημάτων καὶ θλίψεων, καὶ καθοδήγησον ἡμᾶς, πρὸς λιμένα τοῦ θείου θελήματος.

Διάσωσον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις Νεόφυτε θεοφόρε, τῶν ἐν βίῳ πολυειδῶν περιστάσεων, τούς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἰτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις.
Ἐν τῇ ᾿Εγκλείστρᾳ βιώσας ὡς Αγγελος, ἀγγελικῶν χαρισμάτων ἠξίωσαι, καὶ πᾶσι παρέχεις τὰ πρόσφορα, τοῖς προσιοῦσι τῇ θείᾳ πρεσβεία σου· διό σε ὑμνοῦμεν Νεόφυτε.

Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.
Στίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον….

Ευαγγέλιον, ᾿Εκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱόν, εἰ μὴ ὁ Πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾽ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἶμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου, πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἰδιόμελον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Βίον τὸν ἰσάγγελον, ἐν τῇ ᾿Εγκλείστρᾳ ἀνύσας, δωρεῶν τοῦ Πνεύματος, Ὅσιε Νεόφυτε πλήρης γέγονας, καὶ πληροῖς πάντοτε, ἡμῶν τὰς δεήσεις· διὰ τοῦτο σοῦ δεόμεθα· ρύου ἐκάστοτε, πάσης ουμφορᾶς καὶ κακώσεως, καὶ πειρασμῶν καὶ θλίψεῶν, τοὺς εἰλικρινῶς σε γεραίροντας, ἄφεσιν πταισμάτων, αἰτούμενος ἡμῖν καὶ φωτισμόν, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Παντανακτος, καὶ ζωήν ἡσύχιον.

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς ᾿Ιουδαίας.
Ἀσθενοῦσι τὴν ρῶσιν, καὶ τοῖς πάσχουσιν αἴτει Πάτερ τὴν ἴασιν, καὶ λύτρωσαι κινδύνων, καὶ πάσης καχεξίας, τοὺς βοῶντας Νεόφυτε· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητὸς εἰ.

Σἐ σοφὸν κυβερνήτην, πρὸς ὁδὸν σωτηρίας ἔχοντες Ὀσιε, βοῶμεν ἐκ καρδίας ὁδήγει ἀοράτως, πρὸς ζωῆς καθαρότητα, Νεόφυτε ἱερέ, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας.

Γεωργεῖν ἡμῖν δίδου, τοῦ Κυρίου τὸν φόβον ἰσχὺν Νεόφυτε, ὡς ἂν εὐαρεστοῦντες, Χριστῷ ἐν ἀληθείᾳ, ὁμοφώνως κραυγάζωμεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἰ.

Θεοτοκίον.
Ἐκ πικρᾶς συνηθείας, καὶ ροπῆς πρὸς τὰ χείρω ρῦσαί με Δέσποινα, καὶ ἴθυνον τὸν νοῦν μου, πρὸς γνῶσιν μετανοίας, ἵνα πίστει κραυγάζω σοι· χαῖρε Παρθένε Ἀγνή, βροτῶν ἣ σωτηρία.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ῥείθροις παμμάκαρ, τῶν πρεσβειῶν σου τὴν φλόγα, ἔναπόσβεσον παθῶν τῶν τῆς ψυχῆς μου, ὡς θεῖός μου προστάτης, Νεόφυτε θεόφρον.

Ἂνωθεν Πάτερ, ἴδε τοὺς πίστει ἑστῶτας, τῇ Εἰκόνι σου Νεόφυτε τῇ θείᾳ, καὶ παράσχου τούτοις, ἃ εὐλαδῶς αἰτοῦσι.

Σκέπε καὶ φρούρει, σὺν τῇ Πατρίδι σου Πάτερ, τὴν Ἔνγκλείστραν σου ἐκ πάσης ἐπηρείας, τὴν ἀνακειμένην, τῇ θείᾳ σου πρεσβείᾳ.

Θεοτοκίον.
Ἰασαι Κόρη, τὴν ἀσθενοῦσαν ψυχὴν μου, καὶ παράσχου μοι μετάνοιαν γνησίαν, ἵνα σὲ δοξάζω, Ὑπερδεδοξασμένη.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Μονὰς τὰς οὐρανίους, κατοικῶν παμμάκαρ, δέχου ἡμῶν τὰς δεήσεις Νεόφυτε καὶ τὰ αἰτήματα πάντων πλήρου δεόμεθα.

Ο μέγας τῶν Κυπρίων, ἀρωγὸς καὶ ρύστης, καὶ πρεσβευτὴς πρὸς Θεὸν ἑτοιμότατος, Πάτερ Νεόφυτε σκέπε ἡμᾶς ἐκάστοτε.

Ὑπέρτερον τὸν νοῦν μου, δεῖξον θεοφόρε, χαμαιπετοῦς προσπαθείας Νεόφυτε, καὶ ἐν παντί μου προΐστασο τοῦ ὑμνοῦντός σε.

Θεοτοκίον.
Ὑμνοῦμεν σε Παρθένε, καὶ δοξολογοῦμεν, τὸν ἀκατάληπτον τόκον σου κράζοντες, χαῖρε ἡμῶν προστασία καὶ καταφύγιον.

Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις τῶν Λευκάρων γόνος σεπτός, καὶ τῆς Κύπρου πάσης, λαμπαδοῦχος ὃ φαεινός, χαίροις τῆς Ἐγκλείστρας, ὁ μέγας ἑωσφόρος, Νεόφυτε παμμάκαρ, ἀξιοθαύμαστε.

Χαίρων ἐκ νεότητος τῷ Χριστῷ, Πάτερ ἀνετέθης, καταλείψας τὰ γεηρά, καὶ ὁσίοις πόνοις, αὐτῷ εὐαρεστήσας, Νεόφυτε τῆς ἄνω, δόξης ἠξίωσαι.

Πὀθῳ τετρωμένος τῷ θεϊκῷ, σαὐτὸν ὃν σπηλαίῳ, περιέλλεισας ἀληθῶς, ὅπερ καὶ ᾿Εγκλείστραν, Νεόφυτε καλέσας, δοχεῖον ἀνεδείχθης, τοῦ θείου Πνεύματος.

Ὀλβον ὧς θεόσδοτον καὶ σεπτόν, τὴν τῶν σῶν λειψάνων, κετημένη θείαν σορόν, Πάτερ ἡ ᾿Εγκχλείστρα, πληροῦται εὐφροσύνης, Νεόφυτε καὶ σπεύδει τῇ προστασίᾳ σου.

Ὂργανον τοῦ Πνεύματος μυστικόν, Νεόφυτε ὥφθης, καὶ ἀνέβλυσας θησαυρόν, θείων διδαγμάτων, δι᾽ ὧν ἡμᾶς παιδεύεις, πρὸς τρίβους σωτηρίας, ὧς ἐνθεώτατος.

Πάσης ἐπηρείας τοῦ δυσμενοῦς, φύλαττε ἀτρώτους, ἀντιλήψει σου τῇ θερμῆ, Νεόφυτε Πάτερ, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας, καὶ αἴτει ἡμῖν πᾶσι, πταισμάτων ἄφεσιν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Πάντας τοὺς προσπίπτοντας πιστῶς, τῇ σῇ προστασίᾳ καὶ σκέπῃ, Πάτερ Νεόφυτε, πάσης ἀπολύτρωσαι ὀργῆς και θλίψεως, καὶ πταισμάτων συγχώρησιν, αἴτει ἡμῖν πᾶσι, καὶ πάσης στενώσεως τὴν ἀπολύτρωσιν· σὺ γὰρ ἀρωγὸς ἡμῶν πέλεις, καὶ πρὸς τὸν Χριστὸν θερμὸς πρέσβυς, ὃν τῇ σῇ ἀσκήσει ἐθεράπευσας.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Δέχου τὴν ἱκέσιον φωνὴν ὦ Πάτερ
Ἥν σοι ὁ Γεράσιμος νῦν ἀναπέμπει.