Παρακλητικός Κανόνας στον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη

Ποίημα απο το βιβλίο που εκδόθηκε απο το Ιερό Παρεκκλήσιο Οσίων Παϊσίου του Αγιορείτου & Αρσενίου του Καππαδόκου Μαΐστρου Αλεξανρουπόλεως

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὸ τροπάριον·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ’ ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς· σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.

Δόξα.
Τῆς Ἐρήμου Πολίτης.
Τῆς Ἀγάπης τὸν κρίνον καὶ θυσίας τὸ ἄρωμα, Ἁγίου Ὄρους τὸ ἄνθος, Παναγίας θησαύρισμα, τιμήσωμεν Παΐσιον πιστοί, τοῦ Παρακλήτου σκεῦος ἐκλογῆς, τῆς προσευχῆς ὁ λύχνος, Καππαδοκών τὸ καύχημα, χαῖρε τοῦ Παραδείσου ὁδηγέ, χαῖρε Ἄθωνος Ἄγγελε, χαῖρε λαμπὰς ἄσβεστε τῆς Τρισηλίου Θεότητος.

Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανὼν

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Παΐσιε μύρον τῆς προσευχῆς, τὸ εὔοσμον κρίνον, Παναγούδας ὁ ἀσκητής, κλῖνόν μοι τὸ οὓς σου χαρμοσύνως, ὕμνους καρδίας μου Ἅγιε πρόσδεξαι.

Ἀπαύγασμα γόνος Καππαδοκῶν, τοῦ Ἄθωνος κλέος, εὐωδία τῶν ἀρετῶν, ἐκ πάσης ῥυσθείημεν ἀνάγκης, οἱ εὐφημοῦντες τοὺς θείους ἀγῶνάς σου.

Παΐσιε πάτερ θαυματουργέ, θυσίας ὁ λύχνος, ἐκβοῶμεν σοι ἐκ ψυχῆς· ἐμεῖς εὐχαρίστως σε αἰνοῦμεν, τοῦ βίου ζάλης ἡμᾶς νῦν διάσωσον.

Θεοτοκίον.
Τὸ στόμα μου πλήρωσον γλυκασμοῦ, μυρόῤῥαντε Κόρη, ῥοδοκέντητε θησαυρέ, ὅπως ἀνυμνῶ καὶ μεγαλύνω, τῶν οἰκτιρμῶν σου ἀστείρευτον ἔλεος.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Τῶν Ἀγγέλων ὁ ὕμνος χαῖρε πιστῶν ἔρεισμα, χαῖρε Βυζαντίου τὸ ἄνθος, χαῖρε ἀντιλήψει, ῥύου ἑκάστοτε, νόσων καὶ πάσης ἀνάγκης, καὶ δεινῆς κακώσεως καὶ περιστάσεως.

Θεοτόκου πρεσβύτης φρέαρ ἰάσεων Ὅσιε, χαῖρε θλιβομένων ἡ ῥύσις, χαῖρε παράκλησις, Πάτερ οἰκτείρησον, καὶ πρὸς ὀδὸν σωτηρίας, χελιδὼν πολύφωνε ἡμᾶς κατεύθυνον.

Τὴν μορφὴν τοῦ Κυρίου σὺ ἐμφανῶς θεασάμενος, τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ φάρος, χαῖρε ἐγγύησις, γενοῦ μοι Ὅσιε, ἡμῶν ἐλπίδος ἡ δᾶδα, τοὺς ἐν θλίψει λύτρωσαι, τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου.

Θεοτοκίον.
Τοὺς ἀτέκνους εὐτέκνους σὺ Μαριάμ ἔδειξας, καὶ τὰς θηρευούσας μητέρας, Κόρη ἐποίησας, Γοργοϋπήκοε, εὐφραινομένας ἐν τέκνοις, τὶς σοῦ διηγήσεται τὰ μεγαλεῖά σου.

Ἰάτρευσον, ἡμῶν τὰ πάθη Παΐσιε θεοφόρε, ὅτι πάντες μετὰ χαρὰς, εἰς σὲ καταφεύγομεν, καὶ ἐκζητοῦμεν τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἐπάκουσον, Γοργοϋπήκοε κόρη Θεογεννῆτορ, τὰς ἡμῶν ἱκεσίας Παρθένε τῶν δούλων σου, ταῖς θερμαῖς πρεσβείαις ὁσίου Παϊσίου.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείᾳ θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἀρετῶν τὸ θησαύρισμα, χαῖρε ὦ Παΐσιε λάμπας ἡ ἄσβεστος, ἀπολύτρωσον τοὺς δούλους σου, τοὺς ἐν μετανοίας σοι προστρέχοντας.

Ἡ τίμια ἐπίκλησῃς, τοῦ ὀνόματος σου ὠδίνη ἅπαντας, τῆς χαρὰς τὸ φῶς ἀνάτειλον, πάσι τοῖς τιμῶσί σε Παΐσιε.

Ὁ ἀγάπης κατάλυμα, ναυαγῶν πορθμείον, χαῖρε Παΐσιε, τοὺς τιμῶντάς σε ἀξιώσων, ταῖς πρὸς τὸν σωτῆρα μεσιτείαις σου.

Ἐπὶ σοὶ τὰς ἐλπίδας μου, ὅλος ἀνεθέμην Ἑλλάδος ἄνθισμα, σπεύσων ῥῦσαί με Παΐσιε, τοῖς αἰωνιζούσης κατακρίσεως.

Θεοτοκίον.
Ῥόδον σὺ τὸ ἀμάραντον, ὦ Παρθένε μόνη βλαστήσασα, τὰς ὀδύνας τὰς εὑρούσας με, εἰς χαρὰ μετάβαλε Πανάμωμε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὤφθης φωτεινός, λύχνος ἄκρας ταπεινώσεως, τῇ πρεσβείᾳ σου προστρέχω ἐκ ψυχῆς, τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα χορήγησον.

Ἴασαι ἡμῶν, τῶν σωμάτων τὴν ἀσθένειαν, καὶ ψυχῶν τὴν ἀθυμίαν τὴν πίκραν, ἀφ’ ἡμῶν τῇ σῇ πρεσβείᾳ διασκέδασον.

Ῥόδον μυστικῶν, εὐωδίαν τῆς ἁγνότητος, ὡς ὁ τάφος ἀναβλύζει νοερός, κατευφραίνων τὰς ψυχὰς ἡμῶν Παΐσιε.

Θεοτοκίον.
Πῶς σου τὴν μορφήν, ὁ ἀνάξιος θεάσωμεν, Γοργοϋπήκοε παντάνασσα, τοῖς κεχραμμένοις ὀφθαλμοίς μου τὴν Πανάχραντον.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Προστάτην σε, τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ κινδύνων πειρασμῶν τε παντοίων, ὡς ἐκ Θεοῦ νίκης στέφος ἐδέξω, καὶ τὴν ἰσχὺν φυγαδεύειν τοὺς δαίμονας, σῴζεις γὰρ πάντας ἐξ αὐτῶν, τοὺς τὴν σὴν ἐκζητούντων βοήθειαν.

Τὴν δέησιν, τῆς ψυχῆς μου πρόσδεξαι, ὡς θυμίαμα εὐῶδες παμμάκαρ, καὶ τοὺς πικροὺς σταλαγμοὺς τῶν δακρύων, ἀποδεξάμενος Πάτερ ἐπιστηθῇ, καὶ χαρμονῆς τῆς ἀληθοῦς, τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἔμπλησον Ἄγγελε.

Ἀγάλλεται, ἡ Μόνη σου ἅπασα, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Παμμάκαρ, ὅτι πολλῶν θαυμασίων ἐδείχθης, σοι αὐτουργὸς καὶ προστάτης θερμότατος, καὶ νοσημάτων ἀλγεινῶν, μεσίτης ἡμῶν πρὸς τὸν Εὔσπλαγχνον.

Θεοτοκίον.
Ἀγγέλων, ἁγιωτέρᾳ ἐδείχθης, Πανάγια Ἀθωνήτισσα κόρη, καὶ πανευῶδες καὶ εὔπνοον κρίνον, ἔνι ὁ Λόγος ἐσκήνωσε Ἄχραντε, διὸ ἁγίασον ἡμᾶς, τὰς ψυχὰς καὶ τὰ σώματα Δέσποινα.

Ἐπάκουσον, Γοργοϋπήκοε κόρη Θεογεννῆτορ, τὰς ἡμῶν ἱκεσίας Παρθένε τῶν δούλων σου, ταῖς θερμαῖς πρεσβείαις ὁσίου Παϊσίου.

Προστάτευσον, ἀπὸ κινδύνων τοὺς δούλους σου, Παναγίᾳ Τριὰς ὁμοούσιε, ὅτι πάντες εἰς σὲ καταφεύγομεν ὡς Πλάστην ἡμῶν καὶ ῥύστην.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανών.
Τῆς ταπεινώσεως μέλι γλυκύτατον, καὶ τῆς θυσίας ἐλαία ὁλόκαρπος, μὴν παρίδῃς τὸν σὸν πιστὸν ἱκέσιον ᾠδήν, ἄλλα, πρόσδεξαι ὡς εὐμενής, τὰς ἐναρέτους προσφοράς, τῶν θερμῶς ἐκβοώντων σοι· δώσῃ ἡμῖν σωτηρίαν καὶ διασκέδασον τὴν μανίαν, τὴν κινουμένην καθ’ ἡμῶν, ἅγιε πάτερ Παΐσιε.

Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ
Μακάριος Ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ

Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κέφ. στ΄ 17-23).

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ σου Ὁσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Σκεῦος θείας χάριτος τῇ ἰσαγγέλῳ ζωῇ σου, δένδρον εὐσκιόφυλλον καὶ θαυμάτων πέλαγος ἀνεξάντλητον, Χερουβεὶμ ὁμότροπε, Παΐσιε τρισμάκαρ, διὰ τοῦτό σου δεώμεθα, νόσων καὶ θλίψεων καὶ δυσχερειῶν καὶ κακώσεων, ἡμᾶς ἀεὶ διάσῳζε τοὺς ἀνακειμένους τῇ σκέπῃ σου, Πάτερ θεοφόρε, ἁγίου Ἀρσενίου ἡ εὐχή, μὴ νῦν παρίδῃς τὴν δέησῃ, τῶν παρακαλούντων σε.

Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νοσημάτων παντοίων θεραπεύεις τοὺς πίστει καταφεύγοντας, καὶ βλάβης τῶν δαιμόνων, τοὺς σε θερμῶς ὑμνοῦντας, καὶ συντόνως κραυγάζοντας· χαῖρε Παΐσιε σεπτέ, Ἀγγέλων ὑμνῳδία.

Ἰσχυρῶς ἠγωνίσθης καὶ δικαίως ἐστέφθης ἐν τῇ ἀσκήσει σου, ἐν Ὄρει τῷ Ἁγίῳ, διὸ καὶ παῤῥησίαν, σὺ νῦν ἔχεις πρὸς Κύριον, χαῖρε Παΐσιε σεπτέ, κάλλος θεοφανείας.

Ταπεινὸς ἐὼς ὕψος καὶ τοῦ Ἄθω τὸ ἄνθος χαῖρε Παΐσιε, θεράπευσον παμμάκαρ, κἀμοῦ τοῦ σοῦ ἱκέτου, τὰς ψυχὰς τὰ συντρίμματα, χαῖρε Παΐσιε σεπτέ, ὀσμὴ τοῦ Παραδείσου.

Θεοτοκίον.
Παναγίᾳ Παρθένε τὴν ταπεινὴ μου ψυχὴν ἔμπλησον, ζωῆς γὰρ μ’ ἀναφέρεις, λύπης καὶ κακίας, τῶν φθονούντων με λύτρωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστόν, καὶ Λυτρωτὴν τεκοῦσα.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Σκήνωμα Λόγου, καὶ εὐσπλαγχνίας δοχεῖον, σωτηρίας μοι ἄναψον τὸν πόθο, τοῦ εὐαρεστῆσαι, Παΐσιε τῷ Κτίστῃ.

Ἄνωθεν σκέπη, τοὺς εὐλαβῶς προσκυνοῦντας, τὴν πανσέβαστον εἰκόνα σου θεόφρον, ῥῦσαί με ὦ Πάτερ, κινδύνων ταῖς εὐχαῖς σου.

Ἐν τοῖς Ὑψίστοις, μετ’ Ἀγγέλων χορεύων, εἰς λιμένα θείων προσορμίσθης, κράζων εὐλογεῖτε· Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.
Ἔνδοξε Νύμφη, τῆς ψυχῆς μου τὰ πάθη, καὶ τὰ τραύματα θεράπευσον ἐν τάχει, ἁγίασον τὸν νοῦν μου, πρεσβείαις Παϊσίου.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἀκοίμητον λαμπάδα, θείας μετανοίας, γινώσκωμέν σε Παΐσιε ὅσιε, διὸ ὑπὲρ πάντες εὐλαβῶς, πρεσβείαν σου αἰτοῦμεν.

Χριστοῦ μυροδοχεῖον, καὶ τῆς εὐσεβείας, τῶν Καππαδόκων καρπὸς ἀνεβλάστησας, καὶ σῴζεις πάντας ἀνυψῶν, καρδίας πρὸς τὸν Κτίστην.

Μὴ παύσεις ἱκετεύων, τὸν Θεὸν τῶν ὅλων, Ἀγγελικῆς πολιτείας ἀπάνθισμα, τὸν εὐλαβῶς σὺ τὸν ὕμνον, τοῦτον ὑφάναντα.

Τριαδικόν.
Γλυκύτατε Ἰησοῦ μου, πάσης ἐπηρείας, δαιμονικῆς τοὺς σοὺς δούλους διάσωσον, καὶ ἐκ κινδύνων χαλεπῶν, Σῶτερ ἀπάλλαξόν με.

Θεοτοκίον.
Θεὸν ἡμῶν τεκοῦσα, πάναγνε Μαρία, τὴν πεπτωκυῖᾳ ψυχήν μου ἀνάστησον, ταῖς Παϊσίου πρεσβείαις σπεῦσον καὶ ῥῦσαί με.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Ἄσωμεν οἱ πάντες θεοπρεπώς, ᾄσμασι ἐνθέοις, τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν, καὶ τῷ Θεῖον Πνεῦμα Τριάδα Παναγίᾳ, τὴν μία βασιλείαν καὶ κυριότητα.

Δέσποινα καὶ Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσῃς πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα, πρεσβείαις Παϊσίου γενοῦ μεσίτρια.

Χαίροις Βυζαντίου θεῖος φανός, χαίροις τῆς Ἑλλάδος, καὶ τῆς πίστεως ὁ φρουρός, χαίροις Θεοτόκου μορφὴν ὁ εἰκονίσας, ἁγίαν Εὐφημίαν ὁ θεασάμενος.

Χαίροις εὐωδίᾳ τῶν ἀρετῶν, ἀπαύγασμα ἀγάπης, τῆς σοφίας μυσταγωγός, χαίροις σὺν εὐχέτα παρὰ Θεοῦ Ἀγγέλοις, ἡμῶν παραμυθίᾳ πάτερ Παΐσιε.

Χαίροις φάρος λύχνος τῆς προσφοράς, ἔλαιον εἰρήνης, ταῖς ψυχαῖς τῶν ἁμαρτωλῶν, χαίροις τῶν νοσούντων, καὶ τῶν θλιμμένων δάκρυ, τῆς Θεοτόκου κρίνον πάτερ Παΐσιε.

Χαίροις τῆς ἀγάπης τῆς θεϊκῆς, μυρίπνοον ἄνθος, εὐλαβείας ὁ θησαυρός, χαίροις ὁ συνθλάσας τὴν κάρα τῶν δαιμόνων, παράκλησις πενθούντων πάτερ Παΐσιε.

Χαίροις σκεῦος τίμιον τοῦ Θεοῦ, τῶν μετανοούντων, ὁ ἀλάνθαστος ὁδηγός, χαίροις τῆς ἐλπίδος λαμπὰς ἡ φωτοφόρος, θυσία τῷ Κυρίῳ πάτερ Παΐσιε.

Ἀλεξανδρουπόλει κλέος λαμπρόν, τοῦ Μαΐστρου κάλλος, καὶ τῆς Θρᾴκης Ἅγιον φῶς, χαῖρε Ὀρθοδοξίας τὸ ἄσβεστον κηρίον, ὁ δείκτης πρὸς τὴν Πόλιν χαίροις Παΐσιε.

Χαῖρε ἀποκαλύψεως ἡ βροντή, Κωσταντινουπόλεως, μελῳδία ἡ ποθητή, χαίροις Ἁγίας Σοφίας, ὁ ἔσχατος προφήτης, πατρίδα σκλαβωμένων ἡ ἐπανάκλησις.

Ἀκαθίστου ὕμνου ὁ ὑμνῳδός, θείου Κουκουζέλη, ὁ ψαλμὸς ὁ ἀγγελικός, χαίροις στυλοβάτα ἀπαύγασμα τοῦ Ὄρους, Ἀγιάς Σοφιάς ῥομφαίᾳ χαίροις Παΐσιε.

Χαίροις τοῦ Βατάτζῃ ἡ κορωνίς, χαίροις μύρον κρίνον, χαίροις δάκρυ τῆς προσευχῆς, χαίροις τοῦ Κυρίου ἡ εὔσπλαγχνος ἀγάπη, τῆς Θεοτόκου χάδι χαίροις Παΐσιε.

Ἀλεξανδρουπόλεως ὁ Ναός, νέα κολυμβήθρᾳ, ἀνεδείχθης τοῦ Σιλωάμ, καὶ τοῖς προσκυνοῦσι, παρέχεις ἀφειδώλως, τὴν ἴασιν τῆς πᾶσιν Ἄθωνος Ἄγγελε.

Πάτερ Λόγε Πνεῦμα Τριὰς σεπτή, μονὰς ἡ Τρισαγίᾳ, μία φύσις μία ἀρχή, καὶ μία ἡ Θεότης σε πάντες προσκυνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας καὶ μεγαλύνωμεν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Τῆς Ἐρήμου Πολίτης.
Τῆς ἀγάπης τὸν κρίνον, καὶ θυσίας τὸ ἄρωμα, Ἁγίου Ὄρους τὸ ἄνθος, Παναγίας θησαύρισμα, τιμήσωμεν Παΐσιον πιστοί, τοῦ Παρακλήτου σκεῦος ἐκλογῆς, τῆς προσευχῆς ὁ λύχνος, Καππαδόκων τὸ καύχημα, χαῖρε τοῦ Παραδείσου ὁδηγέ, χαῖρε Ἄθωνος Ἄγγελε, χαῖρε λαμπὰς ἄσβεστε τῆς Τρισηλίου Θεότητος.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ἄνθος θεῖον εὔοσμον Χριστοῦ, ἔνδοξε Παΐσιε πάτερ, Ἄθωνος Ἄγγελε, πάντας ἐλευθέρωσον κρίνον τῆς χάριτος, Παναγίας θησαύρισμα, τοὺς ἐξαιτουμένους, τὴν θερμὴν ἀντίληψιν τῆς προστασίας σου, σὺ γὰρ τῆς Ἑλλάδος προστάτης, καὶ τοῖς κινδυνεύουσι ῥύστης, παρὰ Θεοῦ ἐδόθης ὦ Παΐσιε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.